سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

بینمان...
نویسنده: سمیرا(دوشنبه 85/2/25 ساعت 7:30 عصر)

می ترسم از تفاوت محسوس بینمان

از حرفهای مبهم و مایوس بینمان

ما در مسیر زندگی در احتمال عشق

اما حضور وحشی کابوس بینمان

حالا سفر یک فاصله یعنی که بعد از این

در اضطراب دایم و افسوس بینمان

کفتارها عشق مرا فریاد میزنند

آری شبیه ناله ناقوس بینمان...